bittere wilg
Bittere wilg is een kalkminnende soort en is daardoor van nature zeldzaam in Vlaanderen. De meest natuurlijke standplaats is te vinden op de grindbedden van de Maas.
Licht
Licht/lichte schaduw
Habitus
Vrij hoge, breed uitgroeiende struik tot 3 meter hoog; de onderste takken hangen gewoonlijk laag boven de grond
Blad
Lijn-lancetvormig met de grootste breedte dicht bij de top; kaal, vrij dor, blauwachtig en worden zwart bij verdroging; alleen bij de top fijn gezaagd; steunblaadjes ontbreken
Bloeiwijze
De katjes verschijnen kort voor de bladeren; bloei in april; rolrond en opvallend compact; voor het openspringen zijn de helmknoppen steenrood
Vruchten
Doosvrucht; verschijnt in mei; haren op het zaad
Gevoeligheden
Verdraagt geen zink, zout, zware metalen
Cultuurhistorie
Wilgen zijn vooral voor vlechtwerk benut voor manden, wanden van vlechtwerkhuizen, oeververstevigingen, stoelen en wiegen; wilgen om te vlechten werden niet in het wild geoogst, maar gekweekt; aangeplant wilgenhakhout worden ook grienden genoemd; vandaag de dag zijn de meeste bittere wilgen relicten van een vroegere griendcultuur; de bittere wilg wordt ook wel de mandenmakerswilg genoemd
- Labels:
- Nectarplant voor bijen